W implantologii, jak w wielu innych dziedzinach medycyny, ścisłe określenie granic wiekowych jest dość trudne. Zawsze decydujące znaczenie ma przeprowadzone przez lekarza badanie kliniczne, poparte specjalistyczną diagnostyką. Wiele procesów (w tym proces wzrostu kostnego i starzenia) toczących się w naszych organizmach ma osobniczo zmienny przebieg, co oznacza, że wytyczenie ścisłych granic wiekowych, warunkujących przeprowadzenie zabiegu, byłoby błędem.
Wszczepienie implantów u pacjenta poniżej 18. roku życia
Kwestia wieku w implantologii stomatologicznej, to przede wszystkim aspekt procesów wzrostowych kości i innych struktur anatomicznych twarzoczaszki. Jego zakończenie to cecha osobniczo zmienna i waha się od 18-go do nawet 30-go roku życia.
Wprowadzenie implantów zębów przed zakończeniem procesów wzrostu kości niesie ze sobą ryzyko konieczności wykonania w przyszłości korekty protetycznej lub implantoprotetycznej.
Zatem decyzja o zabiegu implantacji wymaga dokładnej oceny klinicznej i specjalistycznej diagnostyki obrazowej, a także oceny wielu innych czynników.
Wszczepienie implantów u pacjenta poniżej 18-go roku życia to najczęściej zabieg ze wskazań ortodontycznych, który ma na celu zachowanie prawidłowych przestrzeni międzyzębowych, lub implanty mają stanowić zakotwiczenie ortodontyczne.
Implantacja u pacjentów w wieku 60-80 lat
Drugim przedziałem wiekowym, budzącym u pacjentów obiekcje co do zasadności przeprowadzenia zabiegu implantacji, jest okres pomiędzy 60-tym a 90-tym rokiem życia. Obawy te są całkowicie bezpodstawne, ale wymagają krótkiego wyjaśnienia.
W okresie tym – w stosunku do lat poprzednich – częściej dochodzi do utraty zębów i zmian w jamie ustnej o różnym podłożu i etiologii. Dla zachowania pełnej funkcjonalności i estetyki najczęściej konieczne jest zastosowanie protezy zębów. Problem w tym wieku stanowią złe warunki protezowania, skutkujące niestabilnością protezy ruchomej (jeśli taką zastosowano) lub nawet jej wypadaniem.
Między 60-tym a 90-tym rokiem życia z różnych przyczyn stan podłoża kostnego jest w złym stanie, ponadto podniebienie jest nisko wysklepione, a przyczepy mięśni i więzadeł usytuowane są na szczytach wyrostków. Takie warunki w jamie ustnej praktycznie wykluczają możliwość zastosowania protez ruchomych. Ich stabilność byłaby bardzo słaba i nie do zaakceptowania przez pacjenta. Często także ilość zębów własnych pacjenta jest niewystarczająca do osadzenia na nich protezy stałej. Zatem najkorzystniejszym rozwiązaniem z punktu widzenia funkcjonalności, biomechaniki i estetyki jest wszczepienie implantów i osadzenie na nich odbudowy protetycznej.
U pacjentów w tej grupie wiekowej nieco wolniej może przebiegać proces osteointegracji (wgajania implantu). Może okazać się, że przed implantacją lub w jej trakcie, konieczne będzie przeprowadzenie sterowanej regeneracji kostnej (GBR) materiałem kościozastępczym lub materiałem kościozastępczym z czynnikami wzrostu.
Podsumowując należy stwierdzić, że wiek pacjenta – oprócz okresu wzrostu kostnego – bardzo rzadko stanowi przeciwwskazanie do zabiegu implantacji zębów. Decyzję o przeprowadzeniu takiego zabiegu pacjent powinien skonsultować ze stomatologiem, najlepiej specjalistą z zakresu implantologii.
Autor: lek. stom. Beata Świątkowska
Źródło tekstu: https://stomatologiaswiatkowska.pl/blog/implanty-zebowe-a-wiek-pacjenta/
